Naukluft gebergte

Het touropeloton dendert door. Van de ca 200 renners zijn er na 2 weken al 40 afgestapt. Dat is zo'n 20 procent. Ons peloton (onze knuffels: 3 van Wessel, 2 van Eline, en de vijf van esmee) is al geslonken van 10 naar 4. En we zijn pas 11 augustus in Parijs!

Gister afscheid genomen van het gezellige en knusse Olive grove hotel. Een klein familiehotel in windhoek. Lekker ontbijt en gezellige,lieve mensen. Ik telefoneerde nog even met de touroperator en hield me vast aan het ijzeren toeganshek van het hotel. Boven het dek liepen 4 horizontale draden. Mijn rechterhand ging zo'n seconde of 3 naar de onderste kabel. Toen ik de hand er van af haalde kreeg ik 220 volt op mijn arm! Autsj... Gelukkig ben ik links.
Om half negen startte Wimpie de motor en gingen we op pad naar de Namib. De droogste woestijn ter wereld. De Namib is onderdeel van het Namib naukluft park. Dit park is qua omvang het 2de grootste nationale park ter wereld. Ritduur gepland 5 uur. Windhoek uit reden we nog even een kleine omweg om het huis van de voormalige president van namibie te zien. Sinds dit jaar is hij uit amt. Gelukkig maar, hij heeft nl. Een aantal jaren gelleden voor 200 miljoen us dollar zijn residentie laten bouwen. Het witte huis is er een hutje bij.
Het eerste uur rijden we naar het zuiden op een asfalt weg. Het is wel meteen al dor en hard. Ook hier weer gigantische uitgestrekte vlaktes. Na een uur slaan we af richting het westen en belandden op een gravel weg. Deze ondergrond zullen we komende dagen houden. 2 uur lang rijden we zonder maar één auto tegen te komen. Dan merk je pas hoe dun bevolkt dit land is. Af en toe een bordje langs de weg met de naam van een rivier die we oversteken.. Ze zijn allemaal opgedroogd! In 2006 en 2011 heeft het hier nog een keer veel geregend. Maar dit was niet genoeg om de rivieren in namibie duurzaam in stand te houden.
Het is onbewolkt en omdat we in het 'kouden seizoen' zitten is de lucht op het mooist. Weinig stof en weinig wind.
We rijden nu langzaam op het naukluft gebergte af. Voornamelijk geïsoleerde granieten bergen. Het ziet er waanzinnig uit. We rijden de kloof in en een half uur lang vergapen we ons links en rechts aan de meest fantastische rotsformaties. Veel graniet, kalk en leem. De kleuren zijn zo mooi. En altijd weer het kleurencontrast met de blauwe onbwolkte hemel en de grijs/gele kleur van de weg waar we op rijden. De canyon uit komen we uit bij het tankstationenetje in solitaire. Op zich niet zo interessant. Wel omdat er hier al jaren een banketbakkerij zit. Jawel, een ambachtelijke banketbakkerij naast een tankstation ergens in de middel of nowhere in een woestijn. De eigenaar en chef bakker is een Namibiër met Schotse achtergrond en is begin vorig jaar op 57 jarige leeftijd overleden. De goede man was een held in namibie. Hij ligt begraven naast de bakkerij. We eten een heerlijk stuk appeltaart. Appels uit zuid Afrika neem ik aan want appelbomen zul je hier niet tegenkomen.
Vanuit solitaire nog ruim een uur. We draaien nu om het Naukluft gebergte heen en rijden ca 40 minuten langs het gebergte. Zo mooi.... Ik geloof niet dat ik in 42 jaar iets mooiers op deze bol heb gezien als dit gebergte. Al die kleuren en contrasten..
De nevada de toluca, een krater in Mexico, stond bij mij altijd op één. Maar die is nu vd troon gestoten. Ik stuurde Jasme, die hier meerdere maanden heeft geleefd, een paar foto's via whatsapp. Ze reageerde dat ze meteen tranen in haar ogen kreeg bij het zien vd beelden. Kan ik me wel iets bij voorstellen Jasme!
Aan het eind vd naukluft rijden we het nubib gebergte in en komen uit bij het 'and beyond desert lodge' , ons uitgedokterde droomplekje in namibie. Kost wel een paar ribben uit ons lijf. Maar het is het waard. Zelfs wimpie die hier al jaren rondrijd en begeleidt is hier nog nooit geweest. Ook hij geniet. 10 prachtige lodges. Op een afgelegen plekje in de bergen. In totaal zitten hier 20 gasten. In de namiddag chillen we. Ellis en ik maken een goede fles wijn soldaat en genieten van ons uitzicht. Filmpje staat op Facebook. Kids spelen op IPad monopoly met wimpie. We komen een Canadees echtpaar op leeftijd tegen. Zij komen hier al 8 jaar lang 3 maanden aaneengesloten en bemannen de observatory. 2 sterrenkundigen die hier een klein lab achter onze lodge bemannen. Om zes uur is het donker en ze drukken ons op het hard om dan te komen omdat Jupiter en Venus dan op hun mooist zijn. We zijn een uur lang te gast. Wat een sterren hemel. Het is hier ook zo donker. Via een totaal computer gestuurde megatelescoop vergapen we ons aan duizenden!! Sterren en planeten. We verheugen ons alweer op de volgende avond! We eten springbok als avondeten en gaan vroeg naar bed. Morgen om 5 uur op. Om op weg te gaan naar de zandduinen bij de sossusvlei, hier stoten de granieten bergen op honderden kilometers rode zandduinen die leidden tot aan de Atlantische oceaan.