Vertrek

De italianen hebben het kompas uitgevoerd. Wel zo makkelijk. 4 windstreken om naar uit te waaieren. In het noorden stoot je al snel op een paar laatste Vikingen, de Noordpool en vlak daarboven de officiële kerstman. In het westen stuit je op voornamelijk katholieken en christenen, in het oosten op islamieten, hindoeïsten en boeddhisten. In het zuiden een mengeling van veel, maar er is één land waar de marsrichting (hopelijk) nog NIET wordt bepaald door de religie: Tanzania.

In Tanzania bepaalt de natuur de richting, oftewel de regen periodes. Elk jaar vallen ze, ook nog in het zelfde gebied, maar de vraag is wanneer precies de hemelpoorten openbarsten. Afhankelijk daarvan trekken honderduizenden dieren in een cirkel door het land. Tot aan zuid Kenia aan toe , en weer terug.

Prins Bernhard kwam er vaak. Im mijn herinnering was er een geweldig documentaire van Rik felderhof die de prins interviewde aan de voet van de Kilimanjaro. Ik geloof dat hij de 90 al gepasseerd was. Trillend in een stoel met een pul bier in zijn hand.

Voor ons eerst nog even het protocol er naar toe:
-taxi Zwart naar Schiphol
-hopen dat het KLM grondpersoneel een goed humeur heeft
-de piloten die hopelijk genoeg uren in de simulator hebben geoefend om ons veilig naar het vliegveld van Kilimanjaro te vliegen
- 6 iPods/iPhones
- 5 iPads
- 2 fototoestellen
... En onderweg zwaaien we even naar neef Maarten die in Bamako resideert.
Bon voyage!