Etosha Andersson Camp

Dag 24. We schieten al aardig op.
Opuwo 6:00 uur, we fluisteren in Esmée haar oor: wakker worden, gefeliciteerd met je verjaardag! Esmée heeft er zelf voor gezorgd dat we wisten wat we haar konden geven: een Ipod. Eenmaal bij het ontbijt word ze toegezongen door de medewerkers van de lodge die een taart als verrassing hebben. Daarna de boel weer in de auto en opweg naar Etosha National Park. Etosha (wat witte vlakte betekend) staat bekend om zijn wildlife. Er zijn 2 poorten waardoor je binnen komt. The Galton gate en de Andersson gate. Men. Andersson heeft Etosha min of meer ontdekt. Het is half zo groot als Nederland. Jaarlijks komen hier 130.000 bezoekers die via aangelegde wegen naar verschillende drinkplaatsen kunnen rijden. Reden we in Tanzania een eigen route en gingen we opzoek naar de dieren, nu mag je hopen dat je wat ziet langs de weg die je rijd. We besluiten om vanaf Opuwe direct door te rijden naar Etosha en niet eerst langs de Himba's. We willen graag optijd aankomen in het Andersson Camp waarvan we weten dat er een waterpool is aangelegd waar ieder moment van de dag dieren komen drinken. Het is best nog 'n pittig stukje rijden als we aan komen in Okaukuejo, de bekendste en drukbezochte drinkplaats in het National Park. We worden getrakteerd op een aantal Olifanten, springbokken, impala's en giraffen. De drinkplaats/waterpool is kunstmatig aangelegd maar er zijn ook natuurlijke bronnen. Na de lunch, het is inmiddels half 3, rijden we door naar Andersson Camp. Opnieuw een cadeautje om te logeren. Er zijn maar 15 lodges die een zeer eigen karakter hebben. Zo douchen we staand in een een grote zinken teil en is alles opgebouwd uit zink, hout en steen. Het hele kamp is omheind met schrikdraad omdat we midden tussen de dieren slapen. Sleutels kennen ze hier niet, gastvrijheid des te meer. We worden hartelijk ontvangen door de manager die meteen voor Esmée gaat zingen. Met onze cocktail in onze handen kijken we uit op de waterpool die opdat moment er verlaten bij ligt. We nemen een douche en gaan om 19:00 uur aan tafel. Inmiddels hadden we gehoord dat er de afgelopen dagen een neushoorn kwam drinken bij de pool. En verdomd.... Wat komt daar aan waggelen??? Een giraffe!! Ook leuk maar we willen een neushoorn zien. Oké, we hadden hem gezien in de Ngorogoro krater maar die was héél ver weg. Dan nog maar een wijntje. Opeens trekt Robin een sprint. Hij rent naar de ondergrondse tunnel die is aangelegd en uitkomt bij de waterpool. Hij was erop gefocust dat die neushoorn zou komen drinken. Robin staat vooraan en heeft 'n paar mooie foto's gemaakt. (één van de 3000). Als een kind zo blij komt ie terug. Inmiddels is het tijd voor het dessert. Esmée word opnieuw toegezongen door de medewerkers van de lodge met in hun handen een taart met 10 kaarsjes. Ze mag een wens doen want ze blaast ze alle 10 in een keer uit. We trakteren alle gasten op een stukje taart en Esmee word aan alle kanten gefeliciteerd. Best bijzonder zo je verjaardag vieren, ik geloof dat ik die van mij gewoon in Amsterdam op de Rooseveltlaan 162 heb gevierd. Niks mis mee maar Namibië is toch andere taart eeh... Koek.
We gaan naar bed, het is koud, gelukkig ligt er een kruik in ons bed. Welterusten.